Evimde otururken sokaktan gelen at nalının sesi içimi acıtıyor.

Saate bakıyorum gecenin 11’i…

‘Bu atlar neden hala asfalt sokaklarda dolaşıyorlar’ diyorum.

Ne dediği anlaşılmayan yüksek sesli bir müzik eşliğinde bu yolculuktan nasıl keyif alıyoruz anlamış değilim!

Bir hayvana eziyet ediyoruz; farkında bile değiliz… Ya da umursamıyoruz!

4-5 kişi binse, ortalama 80-90 kilodan 400-450 kiloluk bir yükü çekmesi için atların bu şekilde koşulması bana zevk vermiyor!

Derdimiz ekmek parası ise o halde Mersin’de de atların yerini akülü faytonlar almalıdır.

***

Yurt dışında özel fayton atları var…

İyi yetiştirilmiş, iyi bakılıyor ve yüzlerce kiloyu çekebilecek kadar da güçlüler…

Buna rağmen orada bile bu tartışma hiç bitmiyor ve insanlar karşı geliyor.

Yasaklayan ülkeler, şehirler var.

Öte yandan bizdeki atlar hem bu işe uygun değil hem de iyi bakılmıyorlar.

Ağır yük altında, sağlıksız koşullarda bu işi yapmaya zorlanıyorlar.

Gecenin geç saatlerine kadar, asfalt yollarda zorlana zorlana insanların üç kuruşluk keyiflerine boğun eğerek, yer yer kötü muameleye maruz kalarak hizmet ediyorlar.

Eğer biz bundan keyif alıyorsak, öncelikle kendimizi sorgulamamız lazım.

Vicdanımızın ne kadar rahat olduğuna bir bakmamız lazım.

***

Türkiye de bazı şehirler faytonları yasakladı…

Adaların simgesi olan faytonlardır; orada bile yasaklanıyor.

Çünkü bu insani bir şey değil!

Koşulları iyi değil.

Derdimiz ekmek parası ise o halde Mersin’de de atların yerini akülü faytonlar almalıdır.

Serkan TULTAK

07.11.2019 serkantultak@gmail.com