Bir vatandaş yüksek bir binanın son katına çıkar, intihar edeceğini söyler…

Aşağıdaki halk hemen video ile fotoğraf çekmeye başlar.

Bir kaza olur, bir elimizde güya yardım ettiğimizi zanneder, diğer elimizle de hemen olay anını kayda almaya başlarız.

Silahlı bir çatışma olur, bıçaklar kullanılır, sopalar havada uçar; vatandaş kendini koruyacağına hemen videoyu açar, kayda başlar.

Araçlar kaza yapar, insanlar içinde sıkışır, biri hemen orada kayda başlar.

Kendi sevdikleri, ailesinden biri ya da kendisinin de bu tip şeylerle karşılaşabileceğini hiç düşünmez.

Kendi başına geldiğinde de birileri onu kayda alınca tepki gösterir, özel hayat dersleri verir.

***

Bir gazeteci bile, genel olarak yardıma ihtiyacı olan kişiye önce yardım eder, sonra haberlik yönüne bakar!

Ama vatandaş, sosyal medyanında gazı ile olayı ilk önce videoya almayı, hemen sosyal medyaya atmayı düşünüyor..

Bu işi yapan biri olarak bu refleks bende yok; olmasında!  

***

“Ben sevdiklerimi o halleri ile görmek istemiyorum” diyorsanız daha duyarlı ve anlayışlı olmamız lazım.

Ama merak ve sosyal medya büyüsü ağır basıyor.

Çünkü hayatımız bize bunları adeta dayatıyor gibi.

Bir yerde kahve veya çay içmek için bile otursak hemen fotoğraf çekip atma dürtüsü belki de bize bunları yaptırıyordur.

Farklı yaşamayı, olduğumuzdan farklı görünmeyi daha doğru görüyoruz.

Gidilen yerde paylaşılmayan hiçbir fotoğraf bizim için yok hükmünde oluyor.

“Paylaşmayacaksam, insanların gözüne sokmayacaksam niye gidiyorum, niye yiyoruz” hali bizi esir almış, haberimiz yok.

Bir gün sizde bu videoların baş rolü olacaksınız, haberiniz yok.

Serkan TULTAK16.10.2019 serkantultak@gmail.com